Αρχική / Αξιολογήσεις / Από το μίνιμαλ στο μάξιμαλ και πίσω στην… χρυσή τομή – Μέρος 3ο

Μοιραστείτε αυτό το Άρθρο

Αξιολογήσεις / Απόψεις / Επιλεγμένα

Από το μίνιμαλ στο μάξιμαλ και πίσω στην… χρυσή τομή – Μέρος 3ο

Από το μίνιμαλ στο μάξιμαλ και πίσω στην… χρυσή τομή – Μέρος 3ο

Στο 1ο και 2ο μέρος αυτής της ενότητας, κάναμε μια περιεκτική ανασκόπηση των νέων τάσεων που διαμορφώθηκαν στον χώρο του παπουτσιού από το 2009 και μετά. Τόσο σε επίπεδο γενικότερης (ανα)θεώρησης του αντικειμένου αυτού καθεαυτό, όσο και σε επίπεδο marketing από πλευράς εταιρειών, ποτέ άλλοτε ο χώρος δεν περιελάμβανε τόσες πολλές και διαφορετικές προσεγγίσεις και προτάσεις. Ενώ για πάρα πολλά χρόνια, η σχέση του δρομέα με το παπούτσι εστιαζόταν σε πολύ συγκεκριμένα πράγματα, το τελευταίο αυτό διάστημα όλο και περισσότερα νέα δεδομένα έδειχναν να καθορίζουν την τελική επιλογή.
Κι ενώ, όπως είδαμε, η μετάβαση από τον μινιμαλισμό στον μαξιμαλισμό ήταν άμεση και ξεκάθαρη, αυτό που τελικά αποτέλεσε τον “ενδιάμεσο χώρο”, είναι κι αυτό που δείχνει να επικρατεί τον τελευταίο καιρό. Η “χρυσή τομή”, δηλαδή.

Ο μινιμαλισμός άφησε πολλά καινούργια χαρακτηριστικά ως κληρονομιά: νέα υλικά προς εξοικονόμηση βάρους, χαμηλότερο drop, πολύ πιο εύκαμπτες σόλες και επάνω μέρος, όπως και μια νέα οπτική στο θέμα του πρηνισμού.
Από την άλλη, ο μαξιμαλισμός έδειξε ξεκάθαρα ότι η πλειονότητα των δρομέων αγαπάει τo cushioning. Σίγουρα όλοι θα προτιμούσαν να έχουν δυνατά πόδια, αλάνθαστη τεχνική, μύες, τένοντες και συνδέσμους που θα σήκωναν όλη την καταπόνηση αλλά αφού αυτό δεν είναι απόλυτα εφικτό, κάθε βοήθεια από το παπούτσι είναι καλοδεχούμενη.
Σε σχετικά μικρό διάστημα, οι εταιρείες έδειξαν ότι πήραν το μήνυμα και νέες προτάσεις παρουσιάστηκαν στην αγορά. Κι όχι ακριβώς νέες αλλά προσηρμοσμένες.

Καινούργα υλικά ενσωματώθηκαν στους αφρούς της σόλας ή άλλαξε η πυκνότητα στους ήδη υπάρχοντες. Στόχος ήταν να συνδυαστεί η απορροφητικότητα με ένα πιο “αποδοτικό” πάτημα. Με λίγα λόγια, προστασία από τους κραδασμούς αλλά χωρίς την αίσθηση της “βύθισης” μέσα στον αφρό, η οποία κάνει το τρέξιμο πιο “αργό” και ράθυμο. Η New Balance λάνσαρε τον Fresh Foam, η Saucony τοποθέτησε το Everun σχεδόν σε όλη την γκάμα της, η Asics παρουσίασε τον Flytefoam, η HOKA έβγαλε πιο “γρήγορα”, λιγότερο μαλακά μοντέλα (Clayton, Tracer), η Nike συνδυάζει Lunarlon και Cushlon ενώ και τα παραδοσιακά cushioned μοντέλα της έγιναν πιο σβέλτα. Ακόμη και οι σχετικά πιο minimal εταιρείες, όπως η Skechers και η Altra, προσέθεσαν μοντέλα με περισσότερα χιλιοστά στις σόλες τους για πιο πολλή προστασία. Όλοι οι κατασκευαστές προσπαθούν να επικεντρωθούν σε παπούτσια με περισσότερα του ενός χαρακτηριστικά, κρατώντας όμως και τις πιο παραδοσιακές τους επιλογές.

Όσον αφορά το drop, παρ’ όλο που τα κλασσικά 10 -12mm διατηρούνται σε αρκετά μοντέλα, τα 6 – 8mm δείχνουν να είναι το sweet spot. Ακόμα και προτάσεις με πολύ cushioning, επιλέγουν χαμηλότερο drop ώστε να προάγουν πιο “φυσικό πάτημα”. Αν και η εποχή της δαιμονοποίησης του heel striking έχει περάσει (μάλλον ανεπιστρεπτί), οι περισσότεροι πλέον δέχονται πως το σχετικά χαμηλότερο offset προάγει ένα αποδοτικότερο τρέξιμο και μια σωστότερη στάση σώματος (αποφυγή υπερδιασκελισμού, μεγαλύτερη συχνότητα βημάτων, κτλ). Η Saucony έχει πλέον υιοθετήσει αποκλειστικά τα 4mm και 8mm, η ΝΒ επικεντρώνεται όλο και περισσότερο στα 6mm – 8mm στις νέες σειρές της, η Asics επίσης διευρύνει τις διαθέσιμες επιλογές, όπως και η Nike στα performance μοντέλα της. Οι εταιρείες που ανέκαθεν σχεδίαζαν επάνω σε χαμηλότερο drop, συνεχίζουν “δικαιωμένες” (Altra, PI, Skechers, Newton κοκ).

Αυτό που όλοι ακολουθούν κοινή γραμμή, είναι το επάνω μέρος του παπουτσιού. Με την βοήθεια και της τεχνολογίας, κάθε εταιρεία προσπαθεί να φτιάξει μία “φόρμα” που να αγκαλιάζει το πόδι, εύκαμπτη για να ακολουθεί τις κινήσεις του και με όσο το δυνατόν λιγότερα σημεία τριβών. Οι ραφές είναι πλέον ελάχιστες ενώ όλο και πληθαίνουν οι περιπτώσεις που το επάνω μέρος αποτελείται από ένα ενιαίο κομμάτι υφάσματος, χωρίς καν ενώσεις (Flyknit, Primeknit). Τα παραδοσιακά δομικά στοιχεία (overlays) λιγοστεύουν ή και εξαφανίζονται, δημιουργώντας έτσι ένα περιβάλλον πολύ πιο φυσικό και ελεύθερο, το οποίο οδηγεί και σε μείωση του συνολικού βάρους.

Σημαντική παρακαταθήκη του μινιμαλισμού, τόσο στο τρέξιμο εν γένει όσο και την βιομηχανία του παπουτσιού, είναι και το πώς αντιμετωπίζεται πλέον ο πρηνισμός του ποδιού. Δεν θα μπούμε σε λεπτομέρειες, μιας και ήδη έχουμε εξετάσει το θέμα σε άλλο άρθρο. Μπορεί να μην έχει “διαγραφεί” η έννοια “υπερπρηνισμός”, όπως το natural running θα επέβαλε, προσεγγίζεται όμως αρκετά διαφορετικά πλέον. Πέραν του ότι έχει αυξηθεί δραματικά ο αριθμός των δρομέων που δεν θεωρεί το επίπεδο πρηνισμού ως κριτήριο επιλογής παπουτσιού, ακόμα και οι εταιρείες δείχνουν να ακολουθούν και μια νέα οδό, παράλληλα με την παραδοσιακή. Υπάρχουν πλέον αρκετές προτάσεις στην stability κατηγορία, οι οποίες ξεφεύγουν από το κλασσικό τρίπτυχο “σκληρός αφρός στην καμάρα – άκαμπτη σόλα – άκαμπτο upper”. Guide rails, ανεπαίσθητες “σφήνες” ελαφρώς πυκνότερου αφρού ή η διακριτικά αλλαγμένη συνολική γεωμετρία της σόλας, προσφέρουν ένα επίπεδο υποστήριξης, χωρίς όμως να ελέγχουν ενοχλητικά το πάτημα και να κατευθύνουν εξ ολοκλήρου το πόδι. Συγχρόνως, πολλά ουδέτερα μοντέλα είναι πλέον λίγο πιο σταθερά, αποτελώντας έτσι μία ακόμη επιλογή για τον δρομέα που αναζητά κάποιο support. Βέβαια, σχεδόν όλες οι εταιρείες συνεχίζουν να διατηρούν και του παραδοσιακού σχεδιασμού stability  παπούτσια στην γκάμα τους. Άλλωστε, αυτά εξακολουθούν να είναι και τα best seller τους…

“Χρυσή τομή” λοιπόν…
“Χρυσή τομή” στα χαρακτηριστικά των περισσοτέρων μοντέλων, συνδυάζοντας απορρόφηση κραδασμών και αποδοτικότητα στο πάτημα. Ούτε θα κάνει το παπούτσι όλη την δουλειά, ούτε θα παίρνει το πόδι όλες τις φορτίσεις. Θα συνεργάζονται μεταξύ τους ώστε να είναι το τρέξιμο όσο πιο απροβλημάτιστο και ευχάριστο γίνεται.
Κυρίως όμως, “χρυσή τομή” στον τρόπο που οι εταιρείες αντιμετωπίζουν τις ανάγκες και τα “θέλω” του δρομέα. Οι περισσότεροι δρομείς πλέον γνωρίζουν, ενημερώνονται, δοκιμάζουν κι έχουν άποψη. Οι κατασκευαστές δεν κατευθύνουν τους καταναλωτές αλλά ακούνε όλα αυτά που αυτοί ζητούν και προσπαθούν να τους τα προσφέρουν. Θα μπορούσαμε να πούμε πως σήμερα είναι πολύ δύσκολο να μην βρει κάποιος αυτό που ακριβώς θέλει. Είτε στην μία είτε στην άλλη εταιρεία, υπάρχουν μοντέλα όλων των χαρακτηριστικών: max cushioning, responsive cushioning, performance, μεγάλο, χαμηλό ή μεσαίο drop, άκαμπτα, εύκαμπτα και με κάθε είδους κατασκευή στο επάνω μέρος τους.
Αυτή τελικά είναι και η σημαντικότερη συνεισφορά των δύο αυτών ακραίων τάσεων, του minimalism και του maximalism, στο δρομικό παπούτσι!

Shoes(1)

Μοιραστείτε αυτό το Άρθρο

Ο Νίκος Πήλικας είναι ερασιτέχνης δρομέας. Επειδή όμως δεν είναι καλός στο τρέξιμο, ασχολείται και με τα παρελκόμενα αυτού (π.χ. παπούτσια). Απ' ό,τι λένε, είναι καλύτερος σε αυτά...

9 Σχόλια

  1. ” Πέραν του ότι έχει αυξηθεί δραματικά ο αριθμός των δρομέων που δεν θεωρεί το επίπεδο πρηνισμού ως κριτήριο επιλογής παπουτσιού”

    Oh yeah!

  2. 😉

  3. Άψογο! Θέλω παπούτσια!

  4. @big-blue Όλο παπούτσια θες εσύ, κάποιος σου κόλλησε το μικρόβιο…

  5. Είναι αλήθεια!
    Βέβαια προς το παρόν εχω “κολλήσει” ενα κρύωμα (;) ξεγυρισμένο…

  6. Oταν δεν θες να πετάξεις ένα ζευγάρι παπούτσια παρά το γεγονός ότι μοιάζουν με τρύπιες κάλτσες,τότε είναι αυτό που το σώμα σου έχει αποφασίσει ότι είναι το κατάλληλο!Είναι ενστικτώδης η σχέση που αποκτάς με τα παπούτσια που τρέχεις…σπάνια κάνεις λάθος τη πρώτη φορά σε αυτά που αναφέρεσαι ως αγαπημένα στο τέλος!!!

  7. Η σχέση με τα παπούτσια, είναι μια σχέση σχεδόν ερωτική.
    Μεγάλοι έρωτες γεννιούνται είτε με τη πρώτη ματιά είτε με την 100στη ! Χωρισμοί -δράματα έρχονται στη πορεία, ενώ δεν λείπουν και οι περιπτώσεις που οδηγείσαι στην απιστία, αφού όσο και αν νιώθεις “τόσα πολλά” για ένα πετούμενο, θες και το διαφορετικό.
    Θες να παίξεις και σε δεύτερο και σε τρίτο ταμπλό!

    Πάντως αν τα παπούτσια μπορούσαν να μιλήσουν, θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε τι πιστεύουν αυτά για εμάς!!

  8. Εξαιρετικη τριλογια. Μπραβο Νικ για τις αναρτησεις σου και τους λοιπους με τα σχολια τους. Οποτε απο τη “συγκρουση” μεταξυ μινιμαλισμου και μαξιμαλισμου μεγαλος κερδισμενος ειναι το δρομικο κοινο και μεγαλος χαμενος η τσεπη μας …. pas mal pas mal!!!!

  9. ΄@alexfocus Ευχαριστώ, συντρέχτη!
    Η αλήθεια είναι πως τα άρθρα αυτά μόνο για μουσείο κάνουν πλέον. 6 χρόνια μετά έχουν έρθει τα πάνω κάτω και πολύ δύσκολα θα αλλάξουν.

Αφήστε μια απάντηση